شعر نوجوان؛ تا سکوت ستاره‌ها

این دست‌ها

کاش
به جای دو وبال
بال‌هایی داشتم
                   برای پرواز

                     فرزانه جعفری، خبرنگار افتخاری از تهران

سرپناه

این روزها که دیوارهایمان
سر به فلک کشیده‌اند
دیگر از پرچین‌های کوتاه
خبری نیست
به یاد پرچین‌های سراسر اعتمادمان
به تو پناه آورده‌ام
آری، من
دیواری کوتاه‌تر از تو نیافته‌ام!

                     بهاره کلانتری، از رشت

گرسنه

هوم
می‌خورد
جاروبرقی گرسنه
آشغال‌های درون اتاق را!

                     مرضیه میرزائی علی‌آبادی، خبرنگار افتخاری از تهران

بهانه

دلم گرفته و تو را صدا...
تو را بهانه می‌کند دلم
نشسته‌ام کنار پنجره
و دوری ای غریب آشنا!
نیامدی
دوباره دیر کرده‌ای
تو، ای غریب!
تو، ای صدای پای آشنا!
بیا

                     فاطمه رمضانی مالدار، از فردوس

گریۀ شبانه

امشب
چه ستاره‌بارانی است
روی
           گونه‌های
                         من!

                     رویا سکوتی، خبرنگار افتخاری از تهران

عجیب

انسان‌ها
قدشان
                به سروها نمی‌رسد
غرورشان اما
                              چرا!

                     سارا چکنی، از تهران

تا سکوت ستاره‌ها

شب‌ها
بیدار می‌مانم
تا سکوت ستاره‌ها
تا دیدنِ
خط
         سپید
                     مهتاب
بر دیوار کوچه‌ها!

                     محسن بدری، از کنگاور

صدای من

آسمان را
به بغض‌هایم گره می‌زنی
و صدای خسته‌ام را
به هوهوی باد
به نام عشق
صدایت می‌کنم
با زبان شرمندگی!

                     صحرا عطایی‌نژاد، از تهران